Omdat ik volgens mijn vriendin Heleen de enige vrouw ben die ongegeneerd ervoor uitkomt dat zij Bouquetreeksboekjes leest, gaf zij mij een boek van filosoof Marjan Slob, Foute fantasieen.
Ik geef ruiterlijk doe: ik hou ervan. Ik vind de stereotiepen Sterke Man/Weerloze Vrouw onweerstaanbaar en geruststellend. ’s Avonds in bed, voordat ik ga slapen, lees ik graag zo niksig mogelijk, en dat lukt heel goed met deze boekjes. Bij de eerste ontmoeting weet je al precies hoe het proces gaat lopen, heerlijk.
En dat vindt Marjan gelukkig ook. Maar leuker nog, zij graaft wat dieper en een stuk intelligenter en daar heb ik enorm van genoten. Ik kwam ook wat raakpunten tegen met mijn favoriete onderwerp: relatieverslaving, en dat was heel interessant.
Zoals je ziet heb ik een wanhopige poging gedaan de hoogtepuntjes te accentueren maar daar was geen beginnen aan.
Wat zonder geheugensteuntjesstickertje overeind bleef is wat mij betreft:
Miljoenen vrouwen over de hele wereld voelen zich kennelijk aangetrokken tot dit soort verhalen, en met name het licht-erotische aspect en het herkenbare patroon.
Hij is sterk lichamelijk en mentaal en lijkt in eerste instantie ongeinteresseerd. Hij is succesvol of van heel goede huize. Tikje onbereikbaar dus. Waar heb ik dat toch vaker gehoord.
Zij is gevoelig, heeft iets kunstzinnigs, een open karakter, is onervaren in de liefde.
Er broeit wat, dat kan zij zien aan kloppende aderen in zijn hals, de gespannen kaken en zijn keiharde spierballen die bijna zijn smetteloze overhemd laten scheuren. Er is vaak sprake van een lichte vorm van overheersing/of gewoon aanranding: hij houdt het namelijk opeens niet meer en duwt haar tegen de muur en zij wordt slap in zijn armen en laat zich overdonderen.
Zij valt head over heels in love, komt sexueel tot bloei en wordt trouwens vaak de eerste keer meteen zwanger.
Er is ook altijd wel een andere vrouw in het spel die wel van wanten weet en waar Abraham de mosterd haalt, maar dat is over het algemeen een functionele relatie; hij wil haar niet echt.
Wat mij een aha-gevoel gaf was dat Marjan Slob uitlegt dat er voor de ontlading – het overgave-gevoel– altijd een periode van spanning en gevaar en angst is. Op de omslag staat niet voor niets een prachtige afbeelding van een vrouw aan de rand van een klif. Is het niet zo dat je bij het aangaan van een relatie op zijn. minst denkt: oeps waar begin ik aan? Of eigenlijk nog een veel sterker gevoel van enorme opwinding.
De stelling van de auteur is dat zij na een periode keihard werken en alsmaar efficient en capabel hebben moeten zijn zij het heerlijk vindt om weg te duiken in deze -laat ik zeggen – oergevoelens. Zij zegt dat deze boekjes haar ontvankelijk maken of houden voor emoties, gevoelens, dicht bij huis. Dit zijn mijn eigen woorden he.
Miljoenen vrouwen kopen deze boekjes en herkennen dit uiteraard.
Ook ik geniet ervan, vooral als ik me krakkemikkig, ietwat depressief of jankerig voel, keer ik graag even terug naar mijn eigen holletje.
Maar,
Door de uiteenrafeling van dit fenomeen door Marjan Slob In het licht van de relatieverslaving/codependentie, en de problematiek waar ik aan leed en waarmee ik uiteindelijk bij mijn psychiater terechtkwam, zag ik opeens het patroon van een wat grotere afstand.
De pijn vooraf lijkt onontkoombaar om bij de liefde te komen.
Het verwarren van spanning, angst, pijn ervaren om overweldigd te worden en tot overgave te komen is in het echte leven niet de weg naar liefde. Het is een hardnekkig en vastgezet romantisch beeld waar we naar smachten en waar we van overtuigd zijn.
In mijn therapie heeft mijn psychiater Meneer Veltman enorm moeten vechten om mij van deze overtuiging los te weken.
Dat is goed gelukt, alleen niet bepaald hals over kop, ik had er op en af dertien jaar voor nodig.
Ik zou zeggen:
Lees dat boek van Marian Slob, het is enig en leerzaam.
En uiteraard dat van mij om te leren hoe je afscheid leert nemen van de zo gewenste romantische fantasieen (en ze tegelijkertijd als zodanig kunt koesteren) en vooral hoe je leert ontspannen en liefdevol te leven.
Uitgeverij Lemniscaat
Commentaires