Net als iedereen heb ik een oude doos waar wat random rommelfoto's inzitten. De afgelopen maanden ben ik in mijn hoofd heel erg bezig geweest met mijn verleden, en het verbaast me toch steeds dat als je foto's van mij ziet, dat ik er altijd zo stralend mogelijk op sta. Als ik me herinner hoe ik me over het algemeen voelde, is dat toch wel heel apart.
Ik denk dat het de overlevingsstrategie is aan de ene kant, en natuurlijk het feit dat je als je depressief bent, je het liefst thuis onder een hele grote bruine papieren zak gaat zitten hopen dat het ooit over gaat.
Ik vond een aardige collage van mezelf door de jaren heen.
Er is maar een enkele foto waar ik niet lachend op sta. Zo zie je maar weer dat niet alles is zoals het lijkt.
コメント